Technology: Translation


ការនិទានតាមប្រធានបទ៖ បច្ចេកវិទ្យា

 

បច្ចេកវិទ្យានៃការស្រង់ចេញ (បន្ទះអត្ថបទចម្បង)

រូបថតប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃផ្ទៃដី 27,000 ហិចតារបស់ RLC បង្ហាញពីការខ្នះខ្នែងរបស់អ្នកតាំងលំនៅ អង់គ្លេស ក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាដើម្បីទាញយកធនធានធម្មជាតិ ដូចជាទឹក និងប្រេង ដែលបានរកឃើញនៅក្រោមដីជម្រៅជ្រៅ។​ ក្នុងកំឡុងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1860, ស្ថានភាពគ្រោះរាំងស្ងួតធ្ងន់ធ្ងរ បានបំផ្លិចបំផ្លាញឧស្សាហកម្មចិញ្ចឹមសត្វ នៅទូទាំងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា, រួមទាំងនៅទីនេះ នៅ RLC ផងដែរ។ ដើម្បីធានាថាមនុស្ស និងសត្វពាហនៈ នឹងទទួលបានទឹកសាបដែលអាចទាយទុកជាមុនបាន, អ្នកតាំងទីលំនៅជនជាតិអង្លេស ដូចជាគ្រួសារ Bixby បានចាប់ផ្តើមបូមទឹកចេញពីអាងទឹក, ឬស្រទាប់ក្រោមដី នៃ ថ្មដែលផ្ទុកទឹក។ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1920, ប្រេងបានក្លាយជាប្រភពថាមពលនាំមុខគេសម្រាប់កំដៅ, ការផលិត, ការដឹកជញ្ជូន, និងគោលបំណងបច្ចេកវិទ្យា ផ្សេងទៀត។ នៅពេលដែលអណ្តូងប្រេងឡុងប៊ិច ត្រូវបានរកឃើញនៅឆ្នាំ 1921, ម្ចាស់ដីក្នុងមូលដ្ឋានបានបន្តពិសោធន៍ជាមួយបច្ចេកវិទ្យា​នៃការទាញយក។ នៅក្នុងក្តីសង្ឃឹម នៃការទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិនៃលាភសំណាងជោគជ័យក្រៃលែង, ម្ចាស់ផ្ទះ លំនៅដ្ឋាន និងសាជីវ​កម្មធំៗស្រដៀងៗគ្នា​ បានដំឡើងម៉ាស៊ីនបូមប្រេង នៅលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។

 

 

 

ទឹក

ខណៈពេលដែលតំបន់នេះមានប្រភពទឹកធម្មជាតិ, អូរ, និងទន្លេ, ប្រភពបែបនេះ លែងឆ្លើយតប នឹងតម្រូវការរបស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់ នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1860។ Flint, Bixby & Co. បានខួងអណ្តូងទឹក ចំនួន 10 ដើម្បីទ្រទ្រង់ប្រតិបត្តិការចិញ្ចឹមចៀមរបស់ពួកគេ។ នៅទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ 1880, ក្រុមហ៊ុនយូធីលីធី ឯកជន និងអ្នកអភិវឌ្ឍន៍អចលនទ្រព្យ ដូចជា ក្រុមហ៊ុនដីនិង ទឹកឡុងប៊ិច (Long Beach Land and Water) បានគ្រប់គ្រងអណ្តូងទឹក ព្រមទាំងបានដំឡើងប្រព័ន្ធទឹកខ្នាតធំ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការទឹករបស់ ប្រជាពលរដ្ឋ និងកសិករ ផងដែរ។

សព្វថ្ងៃនេះ, ទឹកភាគច្រើនក្នុងតំបន់ត្រូវបាននាំចូលដោយ សង្កាត់ទឹកទីប្រជុំជននៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រ ញ៉ាភាគខាងត្បូង (Metropolitan Water District of Southern California) ពីទន្លេ Colorado និង Sacramento-San Joaquin Bay Delta ហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានលក់បន្តទៅទីក្រុង និងភ្នាក់ងារទឹក ក្នុងតំបន់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, ទឹកនៅទីនេះ នៅតែជាធនធានដែលមានភាពខ្វះខាត ដោយសារ ការកើតឡើងដដែលៗនៃគ្រោះរាំងស្ងួត។

គម្រោងថ្មីៗរបស់ RLC, “ការសម្លឹងមើលថយក្រោយ ឆ្ពោះទៅមុខ,” ត្រូវបានរចនាឡើង ដើម្បី ប្រមូល, ព្យាបាល, និងប្រើប្រាស់ឡើងវិញនូវទឹកព្យុះ សម្រាប់ដំណក់ទឹកនៅតាមប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្ត នៅ នឹងកន្លែង។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរួមគ្នានេះ​ ក្នុងចំណោម RLC, សង្កាត់ទឹកទីប្រជុំជននៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ភាគខាងត្បូង, ការអភិរក្សទន្លេ និងភ្នំ, និងកំពង់ផែឡុងប៊ិច តំណាងឱ្យការឆ្លើយតបយ៉ាងសកម្ម​ចំពោះ លក្ខខណ្ឌគ្រោះរាំងស្ងួត ដែលកើតឡើងម្តងទៀតរបស់យើង។ វាក៏ដើរតួជាគំរូ សម្រាប់ស្ថាប័នផ្សេងទៀត ដែលប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះយុត្តិធម៌បរិស្ថាន, និរន្តរភាព, និងការអភិរក្សធនធានធម្មជាតិ។

 

[QR Code] ស្កេន ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែមអំពីគម្រោង “សម្លឹងមើលថយក្រោយ ដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ”។

 

ប្រេង

នៅដើមសតវត្សទី 20, ប្រេងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាធនធានធម្មជាតិបំប្លែង ដែលអាចជំរុញ ឬពន្លឿនការអភិវឌ្ឍន៍បច្ចេកវិទ្យា និងកំណើនទីក្រុង។ បន្ទាប់ពីការរកឃើញប្រេងនៅ Signal Hill ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ 1921,​ ការអនុវត្តការខួងយករ៉ែបានកើនឡើង ពាសពេញអតីតទឹកដី RLC។ នៅឆ្នាំ 1922, ធុងប្រេងជាង 100 ត្រូវបានសាងសង់, ហើយធុងបូមប្រេងចំនួន 14,000 កំពុងត្រូវបានទាញយកប្រេងជារៀងរាល់ថ្ងៃ (តំណាងឱ្យប្រហែល 20% នៃផលិតកម្មប្រេងរបស់ប្រទេសនាពេលនោះ)។ ផ្ទះ, សាលារៀន, និងអាជីវកម្មនានា ត្រូវបានសាងសង់ក្នុងចំណោមអណ្តូងប្រេង​ នៅលើ Signal Hill,  ដោយបង្កើតគំរូកូនកាត់នៃការតាំងទីលំនៅក្នុងទីក្រុង និងឧស្សាហកម្ម។ ចំនួនដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៃអណ្តូងបូមប្រេង នៅលើភ្នំដែលឱ្យឈ្មោះក្រៅ ហៅថា “ភ្នំ Porcupine Hill”។ ខណៈពេលដែលការរកឃើញប្រេង បានបង្ហាញនូវជ័យជម្នះផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ទីក្រុងឧស្សាហកម្ម Signal Hill និងក្រុង Long Beach នោះ, វាក៏បានធ្វើឱ្យប្រជាំពលរដ្ឋក្នុងមូលដ្ឋានប្រឈមនឹងសារធាតុគីមីគ្រោះថ្នាក់ និងស្ថានភាពរស់នៅដ៏គ្រោះថ្នាក់ផងដែរ, ដែលជាផលវិបាក​ ដែលបន្តប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្បែរតំបន់ប្រេង និងរោងចក្រចម្រាញ់ប្រេង នៅថ្ងៃនេះ។

 

 

 

Teknolohiya

 

Teknolohiya ng Pagkuha (Main Text panel)

 

Mga litratong makaysaysayan ng 27,000 acres ng RLC ay nagpapakita ng pagkaganado ng mga nanirahang Anglo na gamitin ang teknolohiya para kumuha ng mga likas na kayamanan tulad ng tubig at langis na nahanap sa ilalim ng lupa. Nuong dekada 1860, sinalanta ng matinding tagtuyot ang industriya ng bakahan sa buong California, pati dito sa RLC. Para matiyak na ang mga tao at mga baka ay mayroong madaling pagkukunan ng sariwang tubig, ang mga nanirahang mga Anglo tulad ng pamilyang Bixby ay nagsimulang magbomba ng tubig mula sa mga aquifers, o mga sapin sa ilalim ng lupa ng mga batong may tubig. Sa pagdating ng dekada ng 1920, ang langis ay naging pangunahing pinagkukunan ng enerhiya para sa pagpapainit, pabrika at transportasyon, at iba pang mga paraan ng teknolohiya. Nuong natuklasan ang Long Beach Oil Field nuong 1921, ang mga lokal na may ari ng lupain ay nagpatuloy sa pag-eksperimento ng mga teknolohiya ng pagkuha. Sa inaasahang makamit ang matagumpay na pagkuha ng madaming kayamanan ng, mga may ari ng mga residensiya at mga malalaking korporasyon ay naglagay ng mga oil derricks sa kanilang ari-arian.

 

Tubig

Habang ang rehiyon na ito ya may mga natural na springs, mga sapa, at ilog, mga ganitong pagkukunan ay hindi nakakamit ang mga pangangailangan ng mga tao sa pagdating ng dekada 1860. Ang Flint, Bixby & Co. ay nagdrill ng sampung mga balon para mapanatili ang kanilang operasyon ng pagtutupa. Sa pagdating ng dekada 1880, mga pribadong kumpanya ng utilities at mga real estate developers tulad ng Long Beach Land and Water Company, ay kinuha ang pagkontrol ng mga artesian wells at naglagay din ng mga malakihang mga sistema ng tubig para makamit ang mga pangangailangan ng mga residente at magsasaka.

 

Sa ngayon, karamihan ng tubig ng rehiyon ay inimport ng Metropolitan Water District ng Southern California mula sa Colorado River at sa Sacramento-San Joaquin Bay Delta at muling binebenta sa mga lungsod at ahensiyang lokal ng tubig. Gayunpaman, ang tubig ay nanatiling kakaunti dahil sa mga paulitulit na tagtuyot.

 

Ang huling proyekto ng RLC, “Pag Balik-Tanaw Para Sumulong,” ay dinisenyo para mangolekta, tratuhin, at gamitin muli ang tubig mula sa bagyo para sa drip irrigation sa sityo. Itong pagsisikap mula sa RLC, ang Metropolitan Water District of Southern California, ang Rivers and Mountains Conservancy, at ng Port of Long Beach ay nagrerepresenta ng ma-askyon na pagtugon sa ating pabalikbalik na tagtuyot. Nagsisilbi din itong modelo para sa mga institusyon na nangangako sa hustisyang pangkalikasan, sustainability, at ang pagtitipid ng mga likas na kayamanan.

 

[QR Code] Iksan para malamap na ang tunkol sa “Pag Balik-Tanaw Para Sumulong,”

 

Langis

Nuong ika-20 na siglo, ang langis ay malawak na tinuring na likas na kayamanan ng pagbabago na nagpabilis ng pagunlad ng teknolohiya at paglaki ng lungsod. Pagkatapos ng pagtuklas ng langis sa Signal Hill juong Hunyo 1921, mga pag-drill ay dumami sa buong lupain ng RLC. Pagdating n 1992, mahigit sa 100 na oil derrick and naipatayo, at 14,000 na bariles ng langis ang nakukuha arawaraw (nagrerepresenta ng halos 20% ng produksyon ng langis nuong panahon na iyon). Mga paaralan, bahay, at mga negosyo ay itinayo sa paligd ng mga balon ng langis sa Signal Hill, na naglikha ng hybrid pattern ng mga tirahan pang-lungsod at pang-industriya. Ang bilang ng mga oil derricks sa burol ay nagdulot sa palayaw na “Porcupine Hill.” Habang ang pagtuklas ng langis ay napatunayan na isang tagumpay ng ekonomiya para sa mga lungsod na nagiging industriyal tulad ng Signal Hill at Long Beach, nailantad din ang mga residente sa mga mapanganib na kemikal at mapanganib na kondisyon ng tirahan – isang kinalabasan na patuloy na nakaka-apekto sa kalusugan ng mga naninirahan malapit sa mga langisan at refinery ngayon.